YALNIZCA MASAL DEĞİL

“Keloğlan ve Yedi Cüceler”, Semih Evin yönetmenliğinde, 1971 yılında, siyah beyaz çekilen, dönemin önemli oyuncularının yer aldığı, güldürü temelli, masalsı bir Yeşilçam kurmacası.

“Keloğlan ve Yedi Cüceler”, Türk ekininin önemli masal kahramanı Keloğlan’ın yanına, yabancı masallardan “Pamuk Prenses ve Yedi Cüceleri” katarak, halkın zorba yönetimle savaşına, iyiliğin erdemine odaklanıyor. Öykü yazarı Semih Evin, saf, zeki, dürüst Keloğlan’ın karşılaştığı olayları, iyiliği, dostluğu, dayanışmayı öne çıkararak; bilgiyi, zekayı, cesareti, olağandışı gelişmelere dayanak yaparak öykülüyor.

Sami Hazinses’in, ufak tefek, kavruk yapısıyla Keloğlan’ı başarıyla canlandırdığı kurmacanın anlatım biçeminin tekdüzeliği, döneminin kıt olanaklarından kaynaklı bir zorunluluk olduğunu düşündürüyor. Bu koşullarda Semih Evin’in seçimi, oyuncuların bir arada bulunduğu, ayrıntı çekimlerin az olduğu, uzun çekimlerle oyunun izlendiği, daha az film kullanımını önceleyen biçem olmuş.

Aynı yıl, Rüştü Asyalı’nın oynadığı, Süreyya Duru yönetmenliğinde, renkli çekilen “Keloğlan” kurmacası, gerek öykü kurgusu, gerekse yapım koşulları açısından; Türk ekininin, yoksul, saf, zeki, dürüst kişiliği Keloğlan’ın yeni yorumunu geniş kitlelerin ilgisine ulaştıran düzeyde bir yapıt olarak öne çıkıyor.