SEVİNCE
Sevinin ne denli karmaşık duyguların sonucu olduğunu gösteren durumların sonu yok. Metin Erksan’ın “Sevmek Zamanı” kurmacasında olduğu gibi görüntüye olan sevisini, gerçeğinden esirgemek ya da gerçeklikten uzak bir imgeye gönlü kaptırmak; düşlerin ardı sıra, sevinin tuzaklarında, oradan oraya sürüklenmek görülmemiş, duyulmamış olaylar değil.
Neredesin Zülfiyem? adından da anlaşılacağı üzere özlem çağrıştıran bir durumu imliyor. Bir gencin, televizyonda gördüğü “Zülfiye”, aklını başından alır; gördüğü, tanımadığı, bilmediği Zülfiye’ye kavuşmak umuduyla babasıynan birlikte Özbekistan’ı karış karış dolaşır.
Ali Hamrayev’in, genel izleyici kitlesinin, hoşça gönül eğlendirmesi için kurguladığı “Neredesin Zülfiyem?”, güldürü altına yerleştirilmiş pek çok olayı yansıtıyor. Baştan sona Özbek yurdunda yaşanan bir yolculuk öyküsü, bu katmanlardan biri.
Yolculukta karşılaşılan kişiler, olaylar, kurguyu destekleyen ögeler olarak güldürünün içine gömülürken, “geçen günler” yerine “ötgen künler” diyen yerel ağızlar, albenili giysiler, yürekten çıkan ezgiler, Özbek Türklerinin ekinsel baylığını sinemaya aktarıyor.
Baba-oğul özelinde, kuşaklar arası ilişkinin değişkenliği, aile bağlarının sıcaklığı; rastlantısal, şaşırtıcı olaylarla kaderin egemenliği gibi, insancıl durumların anlatımıyla dolu güldürüde, film müziği, kimileyin duyguları güçlendiren, kimileyin izleyiciyi dinlendiren, inişli çıkışlı yapısıyla kurgunun önemli bir parçası olarak yer alıyor.
Adı: Neredesin Zülfiyem?
Özgün Adı: Где ты, моя Зульфия (Gde Tıy Maya Zulfiya)
Diğer Adı: Yor Yor (Ёр-ёр)
Yönetmen: Ali Hamrayev
Yazan: Rahmet Feyzi
Görüntü: Tolkun Ruziyev
Kurgu: L. Feyginovoy, L. Simbirdsev
Müzik: Albert Malahov, Manas Leviyev, Dani Zakirov
Oyuncular: Saib Hocayev, Bahtiyar İhtiyarov, Şükür Burhanov, Alim Hocayev, Yusuf Ahmetov, Rezzak Hamrayev, Rahim Pirmuhammedov, Dragut Mustafayev, O. Tacıbayeva, Gani Agzamov, Tursunay Caferova, Rana Hamreyeva, Hamza Umarov, Habib Narimanov, N. İşmuhammedov, Kudret Hocayev, M. Arifcanova, U. Hocayev, S. İkramov
Ses: K. Abdurrahmanov
Yapım Tasarım: Emanuel Kalantarov
Yapımcı: Özbekfilm
Yapım: 1964 – Özbekistan SSC
Dil: Özbekistan Türkçesi, Rusça
Süre: 70’
Ekin: 1- Tarihsel, toplumsal gelişme süreci içinde yaratılan bütün maddi ve manevi değerler ile bunları yaratmada, sonraki kuşaklara iletmede kullanılan, kişinin doğal ve toplumsal çevresine egemenliğinin ölçüsünü gösteren araçların bütünü; hars, kültür.
2- Bir topluma veya halk topluluğuna özgü düşünce ve sanat yapıtlarının bütünü
3- akıl yürütme, beğeni ve eleştirme yeteneklerinin öğrenim ve yaşantılar yoluyla geliştirilmiş olan biçimi; irfan.
Ekinsel: Kültürel
İm: Bir anlam yükletilen ve bir şeyi bildirmeye, anlatmaya yarayan biçim, anlamlı iz; bel; gösterge
İmge: 1- Kafada tasarlanan ve gerçekleşmesi özlenen şey; hayal. 2- Duyu organlarının dıştan algıladığı bir nesnenin bilince yansıyan benzeri; hayal, imaj. 3- Duyularla algılanan, bir uyaran söz konusu olmaksızın bilinçte beliren nesneler ve olaylar; düş, hayal, imaj.
