SIZILAR, SANCILAR ARASINDA

Öykülerin geçtiği yerlerin betimlenmesi, konunun anlaşılma düzeyine, ilgi görmesine katkı sağlayan önemli bir katman. Söylenenlerin anlaklara kolayca sızması, doğru algılar oluşturması; okuyucuyu, izleyiciyi aynı evrende buluşturması, bu katmanın desteğiyle başlıyor. Yer seçimin ne denli işe yaradığına, Ömer Kavur kurmacalarındaki başarılı seçimler örnek gösterilebilir.

Ömer Kavur, filmlerinde, öykünün sarmasını istediği tinsel buluşmayı yaratacak ortamı, özenle oluşturan yönetmenlerden. Eskiyle yeniyi içine katarak, engelsiz bir derinlik oluşturan seçimlerinin öne çıkan yanları, yalın, abartısız yerler olması. Geçmişi olan eski yapılar, işleyen yollar, yaşanılan yerleşkeler, Ömer Kavur yapıtlarında, öykünün doğallığına katkı sağlayan, yapmacıklığı ortadan kaldıran; izleyiciyi hemencecik sarıp sarmalayan kurgu unsurlarına dönüşüyor.

Böylece, bir kıyı kasabasının dingin görünümünde gizlenmiş karmaşayı, aynı yalınlık içerisinde; sıradan bir günde, herkesin yaşayabildiği sıradan olaylar kolaylığıyla aktarıyor, “Kırık Bir Aşk Hikayesi”. “Yatık Emine” kurmacasında olduğu gibi, bu filmde de Ömer Kavur, bilindik gelen çevreyle, izleyiciyi ürkütmeden, usul usul bulunduğu yerden çekip alıyor, oluşturduğu evrene katıyor; tüm ilgisini doğruca anlatılan öyküye odaklıyor.

Kasabaya yeni gelen öğretmenin, bir hanende melek  etkisiyle tüm bakışları üzerine çekmesi, dipten dipten gelen dalgaların, köpükler saçarak kıyıyı dövmesinin de yolunu açar. “Kırık Bir Aşk Hikayesi”, kasabanın görgülüsü ile görgüsüzü arasında zoraki ilişkilerin sürdüğü; varsıllığın yoksullukla didiştiği, eskiynen yeninin çatıştığı, sonların başlangıçların buluştuğu; feleğin çemberinin biteviye döndüğü sıradan zamanlarda yaşanan bir sevgi çıkmazını anlatıyor, Ömer Kavur’un yalın, dingin yorumuyla.