YAVUZ HIRSIZIN BİTMEYEN YAĞMASI

Geçerli sinema kurallarından yararlanarak, özüne göre yarattığı biçemle Holivud yönetmenleri arasında özgün bir yer edinen Martin Scorsese, “Dolunay Katilleri”nde, Osage Kızılderilileri arasında geçen yaşanmış olayları öykülüyor.

Amerikan geçmişinin her aşamasında yaşanan soykırımların bir örneği olan olaylarda, ırkçılık, güç kullanımı, adaletsizlik diye başlayan baskılarla, 1948 yılında, Birleşmiş Milletler Üyesi devletlerce benimsenen soykırım suçlarını içeren temel başlıkların tümünün bir ulus üzerinde uygulanmasını, bu kurmacada görmek olası.

Yönlendirmeler, yanılgılar sorgulandığında, doğrular birlikte arandığında, sözün kısası, Sinemasalı’nın genel yaklaşımıyla bakıldığında, kurmacanın “beyaz” derinliğiyle kurgulandığı, ezilenden çok egemenin öyküsüne odaklandığı çok açık.

Holivud’un, bu kurmacayı, Alaska’daki petrol kaynaklarının çıkarılması için egemenlerin baskısının arttığı, “Kızılderili” diye belleklere kazınan halkın, haklarının korunması için tartışmaların yapıldığı, gösterilerin sürdüğü, sonunda Biden’in istenilen yasayı onayladığı sürece denk gelecek biçimde gösterime sunması, sinemanın salt sanat olmadığının da açık bir örneği.

Tüm arka alan derinliğiyle birlikte, “Dolunay Katilleri”, bilindik bir Holivud yaymacası. Yönetmenin biçemine uygun dinginlikte, ağır ilerleyen yapısına karşın, anlatımı destekleyen geniş açılı, kırsalı yansıtan görüntülerden kasvetli iç çekimlere gidiş gelişler, tartım duygusunun kopmasını engelleyen ögeler. Oyuncuların, bilinirliklerini, canlandırdıkları kişiliklerin ardında bırakacak denli iyi oyunları, filmden kopuşu önleyen bir başka başarılı yön.