Atatürk’e Ağıt
Ağlayalım Atatürk’e,
Bütün dünya kan ağladı.
Başbuğ olmuştu mülke,
Geldi ecel, can ağladı.
Şüphesiz bu dünya fani,
Tanrı’nın aslanı hani.
İnsi, cinsi, cem’i mahluk,
Hepsi birden ağladı.
Doğu, batı, cenup, şimal,
Aman Tanrım bu nasıl hal.
Atatürk’e erdi zeval,
Amir, memur, altın kürsü,
Yas çekip, mebusan ağladı.
İskender-i Zülkarneyin,
Çalışmadı buncaleyin.
Her millet Atatürk deyin,
Cemiyet-i akvam ağladı.
Atatürk’ün eserleri,
Söylenecek bundan geri.
Bütün dünyanın her yeri,
Ah çekti vatan ağladı.
Fabrikalar icat etti,
Atalığın ispat etti.
Varlığını Türk’e terk etti,
Döndü çark, devran ağladı.
Bu ne kuvvet, bu ne kudret,
Vardı bunda bir hikmet.
Bütün Türkler, İnönü İsmet,
Gözlerinden kan ağladı.
Tren hattı, tayyareler,
Türkler giydi hep karalar.
Semerkand’ı, Buhara’lar,
İşitti, her yan ağladı.
Siz sağ olun Türk gençleri,
Çalışanlar kalmaz geri.
Mareşal Fevzi’nin askerleri,
Ordular, teğmen ağladı.
Zannetme ağlayan gülmez,
Aslan yatağı boş kalmaz.
Yalınız gidenler gelmez.
Felek-el mevt’in elinden,
Her gelen insan ağladı.
Uzatma Veysel bu sözü,
Dayanmaz herkesin özü.
Koruyalım yurdumuzu,
Dost değil düşman ağladı.
Aşık Veysel ŞATIROĞLU
