YAZAR, YÖNETİR

Açılışta Yavuz Turgul adı geçiyorsa o kurmaca, derli toplu, ana izleği insan olan tutarlı bir öyküyü anlatır; izlenmeyi kolaylaştıran, sağlam temelli bir akışa sahiptir. Türk izleyicisinin, ince belli, kırmızı kuşaklı bardaklarnan çay içerken izlediği yapıtlar arasında gezinen yirmi yerli filmin yazarıdır, Yavuz Turgul. Yapıtlarında eskinin doğrusuna derin saygı içeren göndermeler; yeninin kanmışlığına, yanlışına yergi sıkça görülür.

İzleyiciyi eğlendirirken, öğreten bir yanı vardır, Yavuz Turgul kurmacalarının. Yazdığı öykülerin yedisinin yönetmenliğini yaparken, kamucu bir tutum içerisinde olduğu gözlenir. Yurduna, yurttaşına olduğu gibi sanatın yücelticiliğine de saygılıdır; iki yanı da incitmeden sevdiğini gösterir yapıtlarında. “Muhsin Bey”, müzik dünyasında yaşanılan değişimi, dönüşümü izleyiciyle paylaşır; “Aşk Filmlerinin Unutulmaz Yönetmeni” ise sinema dünyasının ışıltılı yüzünün ardındaki karanlıkları.

Güçlü oyuncu yönetmenliği, Yavuz Turgul yapıtlarının temel özelliklerinden birisidir. Yapıtlarında, oyuncu seçimi mi oyuna göredir, oyun mu oyuncuya göredir sorusu akla bile gelmez; Türk sinemasının anlı şanlı oyuncuları uyum içerisinde yitip giderler, her öykünün içinde. Türk izleyicisinin, evinin bir üyesi denli yakın bildiği Şener Şen bile gitmiş, yerini Unutulmaz Aşk Filmlerinin Yönetmeni “Haşmet” almıştır; tekeden teleme çalmaya uğraşan, Yeşilçam yönetmeni kılığına bürünmüş haliyle.